Herken jij je in het volgende? “Er moeten meerdere situaties plaats hebben gevonden, voordat ik boos word, voordat ik van mezelf laat horen. In deze voorgaande situaties registreer ik wel wat ik onprettig vond, dat ik het zelfs onrechtvaardig vond, maar het besef ervan op gevoelsniveau komt altijd later. Dan is het moment voorbij en ga ik weer op in de waan van alledag. Totdat de volgende situatie zich aandient en ik weer niet in staat ben om erop te reageren. Zo kunnen tientallen situaties passeren, totdat de maat vol is. Niet eens door de opeenstapeling van gebeurtenissen, maar doordat de omstandigheden van mijn leven anders zijn, waardoor ik knap. Dan komt alles ineens omhoog en trek ik me terug, ik isoleer me of ik doe eindelijk mijn mond open. Achteraf voel ik me hier slecht over.”
Wanneer we bang zijn voor woede uit dit zich in het dagelijks leven op verschillende manieren:
je niet uitspreken;
conflictvermijdend gedrag;
niks nieuws durven ondernemen;
niet om kunnen gaan met reacties vanuit woede;
niet jezelf kunnen zijn;
controledrang.
Je niet uitspreken
De angst voor een mogelijke kritische, geïrriteerde of boze reactie zorgt ervoor dat je je niet uitspreekt. Je deelt niet wat je werkelijk voelt of denkt. Het kan zelfs zijn dat je niks voelt of denkt. Althans, je bent niet in staat om het gevoel of de gedachte te ervaren. Dit duidt op bevriezing om in trauma termen te spreken. De angst is zodanig aanwezig dat je als het ware verlamd bent, bevroren in het moment. Het interessante hiervan is, is dat deze bevriezing langer geleden plaatsvond, maar dat je het in het NU ervaart.
Niet om kunnen gaan met reacties vanuit woede
In mijn beleving heeft woede een signaleringsfunctie. Woede geeft aan dat we het ergens niet mee eens zijn, dat iemand of iets over onze grenzen heen is gegaan en dat we ons mogen uitspreken. Waardoor zijn we er bang voor geworden? De angst voor woede ontstaat wanneer we woede hebben ervaren als kogels die op ons werden afgevuurd. Woede die aangaf dat wij iets moesten aanpassen of fout zaten, terwijl we onschuldig waren. Of nog wreder: wanneer het aanpassen of fout zitten niet ter sprake kwam, maar we als stootkussen of bokszak fungeerden voor ongecontroleerde en onbewuste woede projecties.
Conflictvermijdend gedrag
De angst voor woede kan zo diep gegraveerd zitten dat we hyperalert zijn en mogelijke conflictsituaties vliegensvlug registreren. Het conflictvermijdend gedrag wordt gelijktijdig in werking gesteld. Misschien ben je wel degene die altijd de vrede en de harmonie wil bewaken waardoor je op een sussende wijze gaat spreken. Ondertussen staat je zenuwstelsel op scherp en ben je alert op emotionele uitbarstingen. Je stil houden en anderen het woord laten doen is ook een strategie. Of je verlaat de situatie op basis van een excuus of benoemt kort waarom je hier niet bij wil zijn.
Niks nieuws durven ondernemen
Het ondernemen van nieuwe activiteiten gaat gepaard met het aangaan en ondergaan van interacties met veelal mensen die je niet kent. Je weet op voorhand niet of er sprake zal zijn van een vervelende reactie. Het niet willen ervaren van deze mogelijke negatieve reacties en hierin jouw onkunde te ervaren leidt er naar dat je je onttrekt aan sociale activiteiten. Dit kan zowel op fysiek als digitaal vlak zijn. Eerdere negatieve ervaringen kunnen hierin ook leidend zijn.
Controledrang
Door je niet uit te spreken, mogelijke conflicten te vermijden en niks nieuws durven te ondernemen wordt je wereld behoorlijk klein. Hierdoor ontstaat er een hyperfocus op alles wat in jouw lotus of control ligt. De dominerende angst bewaakt het leven waar je voor hebt gekozen. In dit leven ervaar je wel een bepaalde rust en tevredenheid, kun je door de hyperfocus uitblinken op meerdere interessegebieden, maar ervaart wel een gemis in liefdevolle en gelijkwaardige menselijke relaties.
Niet jezelf kunnen zijn
Wanneer je last hebt van de angst voor woede is jouw bewegingsvrijheid beperkt. De keuzes die voortkomen uit deze angsten houden je klein. Bijvoorbeeld het niet eens zijn met bepaalde aspecten van de organisatie en werkcultuur en merken dat dit alleen maar meer wordt en je je wel moet aanpassen? Of je uitspreken over jouw werkelijke interesses richting familie, vrienden of collega’s en jouw blijdschap hierover te tonen?
Hoe zou het zijn om deze angst veel minder of niet te voelen? Zouden we meer onszelf kunnen zijn? En, met wie willen we deze zelf zijn? Zouden we innerlijke emotionele vrijheid ervaren en vanuit deze vrijheid, zonder schroom en schaamte, kunnen kiezen voor wat ons hart en ziel ons ingeeft? Ik geloof van wel.
Hartelijke groeten,
Chungmei Cheng
HSP Coaching & Rebirthing
www.orchidoflife.nl
Voor meer verbinding, innerlijke vrijheid, meer jezelf,
Boek de introductiesessie, voor meer info klik hier.
Lees ook: Woede: kijk ernaar, voel het en laat het los
Bestel het eboek Ben ik boos? Dan mag dat! hier.
