Opvallend is dat wanneer hoogsensitieve personen last hebben van psychische en emotionele klachten ze vaak te maken hebben met een sterk aanwezige innerlijke criticus. De innerlijke criticus becommentarieert alles wat ze doen. Het is nooit goed, het kan beter of het moet helemaal anders. Om de innerlijke criticus te beteugelen zoek je afleiding. Dit kan in vele vormen plaatsvinden:
- eetbuien, alcohol- en andere verslavingen;
- er veel over lezen en leren, steeds op zoek zijn naar nieuwe oplossingen;
- extreem positief (of negatief) gedrag en communicatie tentoonspreiden;
- sociaal zijn en veel leuke dingen doen;
- veel gaan sporten om de geest te kalmeren;
- bezig zijn voor anderen en niet voor jezelf.
Tijdens het schrijven van de komende woorden denk ik aan een cliënt. Een jongedame, een dertiger, die al jaren kampt met depressie, eetbuien en dwanggedrag.
Wat nu als de innerlijke criticus extreme vormen aanneemt en alle mogelijke afleiding niet meer helpt, je niet meer kan troosten en sussen. Je bent in een fase van je leven waarin diepgewortelde angsten zich laten zien. Het is niet de eerste keer, eerder heb je al hevige angsten getackeld en weten te transformeren. De eetbuien zijn over, maar er zijn nog meer emoties die zich willen tonen vanuit trauma.
De angsten zijn zo hevig dat ze haar dwingen tot dwanggedrag en ze compleet verstijft en verkrampt, zelfs bij positieve ervaringen. In deze positieve ervaringen waarin de levensenergie en blijdschap stroomt zit de sleutel tot het trauma. De sleutel opent de deur naar het zien dat haar blijdschap door een ouder weg was genomen. Met de eerste opmerking, ontvangen op jonge leeftijd, was de blijdschap foetsie. Alle vergelijkbare opmerkingen die hierop volgden kwamen al niet eens meer binnen, ze zat op slot.
Trauma kun je herkennen aan emotionele koppelingen die zijn ontstaan die niet voor je werken, maar je tegenwerken. Bij deze jongedame was het ervaren van levensenergie en blijdschap gekoppeld aan angst.
Langzaamaan is ze in staat om blijdschap en het hiermee gepaard gaande levensenergie en levenskracht te ontvangen. Maar het gaat niet van een leien dakje. Het is hard werken. Veels te hard werken. Het harde werken zit ‘m in het feit dat ze tegen zichzelf blijft vechten. Hopeloosheid alom. Een terugval. “Hoe gaat dit ooit nog goed komen?”
Stop met vechten tegen jezelf!
Hoe dan? Wat mij is opgevallen in het begeleiden van hoogsensitieve personen zijn de volgende punten:
- Focus niet op het oplossen van de ongezonde emotionele koppeling, maar juist op waar je naartoe wilt bewegen;
- Het vechten tegen jezelf blijft voortduren, omdat je jezelf ziet als het probleem in plaats van de agressor, degene die onderdeel uitmaakte van het ontstaan van dit trauma. Loyaliteit richting de agressor kan hierbij in de weg staan;
- Het is van belang om een natuurlijke “vecht”-reactie bij jezelf aan te boren om voor jezelf op te komen, om je uit te kunnen spreken via het lijf en communicatie.
Je mag boos zijn. Het ontdekken en ervaren van een gezonde constructieve vorm van woede helpt je uit deze vicieuze cirkel van vechten tegen jezelf en vluchten voor waar je werkelijk bang voor bent. Voor weer een gemene opmerking die jouw levenslust aan diggelen slaat. Het gebrek aan emotionele begeleiding en de ervaring van emotionele verwaarlozing kan zeker leiden naar de openbaring van trauma en ptss. In mijn praktijk pas ik diverse technieken toe om trauma te transformeren, namelijk mentale ruimte psychologie, ademtherapie en somatic experiencing.
Met Com-Passie,
Chungmei Cheng
HSP Coaching & Rebirthing
Boor Jouw Innerlijke Kracht aan: boek een introductiesessie.
Zijn wie je bent, dat is geluk, plezier en ontspanning
Foto: Trevor McKinnon on Unsplash