Een podcast-interview over persoonlijke ontwikkeling, Jungiaanse psychologie en de kracht van systemisch werk
Het Begin van een Bijzondere Reis
In mijn podcast-studio zit Monique Damen tegenover me, een ervaren coach die al sinds 2010 mensen begeleidt in hun persoonlijke groeiproces. Wat me direct opvalt is haar warme, doordachte manier van spreken over de levensreis die we allemaal maken. “Ik vind het wel mooi dat je het verhaal aanhaalt van de reizen die we allemaal maken in het leven,” vertelt Monique. “We komen hier, worden geboren, doorlopen bepaalde levensfases en vullen die in volgens onze eigen manier, totdat we dit leven weer verlaten.” Voor ieder van ons is het een zoektocht: hoe leef ik nou eigenlijk het leven?
Een Veelzijdige Professionele Achtergrond
Wat me boeit aan Monique’s verhaal is hoe divers haar werktraject is geweest. Ze begon in werving en selectie, in de commerciële wereld bij de binnendienst. “Ik wilde eigenlijk nooit secretaresse worden,” lacht ze, “maar ben er uiteindelijk een hele goede in geworden. Grappig hoe het leven je soms ervaringen geeft waardoor je op een plek komt waarvan je dacht dat het echt niets voor jou was.”
Haar cv leest als een avonturenreis: vormgeving, het maken van portalen voor technische producten, internationaal contact voor vertalingen, fotografie, management-assistent, en uiteindelijk opleidingscoördinator bij een hogeschool waar ze zich bezighield met internationalisering. “Zo, dat is een heel leven, Monique,” merk ik op, en ik ben oprecht nieuwsgierig naar de rode draad.
Het Keerpunt: Grenzen van Groei
Het keerpunt kwam toen Monique tegen de grenzen van haar groei aanliep. Een wijze manager zei tegen haar: “Monique, je hebt HBO-niveau, dat kun je makkelijk. Waarom ga je niet gewoon een HBO-opleiding doen?”
Maar Monique ontdekte iets interessants: “Van de ene opleiding wilde ik dit stuk, van de andere dat stuk. Maar ik zou er niet zitten om die hele opleiding te doen.” Dit herken ik bij veel mensen die op een kruispunt staan – de bestaande paden passen niet helemaal.
“Op een gegeven moment besefte ik dat ik eigenlijk meer behoefte had aan coaching,” vertelt ze. “Toen kreeg ik mijn eigen coach, die met mij het bos in ging wandelen. Dat gaf zo ongelooflijk veel inzicht in mijn eigen motivatie en diepere drijfveren.”
De Sprong naar Zelfstandigheid
Midden in het crisisjaar 2009 zegde ze haar baan op om een coachingsopleiding te gaan doen. In 2010 startte ze haar eigen bedrijf, ondanks dat ze “allerlei redenen had om géén zelfstandige te worden.”
Het universum leek echter andere plannen te hebben. Iemand die ze in haar opleiding had gecoacht, wilde met haar doorwerken. Een sollicitatiegesprek bij Randstad leidde tot een eerlijk maar moedig advies: “Ik zou je eigenlijk heel graag aannemen, maar ik heb niet de tijd om jou te begeleiden. Dan ben je binnen een jaar weer afgebrand.”
“Ik was haar zo dankbaar voor die eerlijkheid,” zegt Monique. “Dit zijn volgens mij echt dé momenten in je leven die jou het pad wijzen.” Het lijken soms tegenslagen, maar zijn eigenlijk geschenken.
Ontdekking van de Jungiaanse Psychologie
Een van de meest fascinerende delen van ons gesprek gaat over Monique’s ontdekking van de Jungiaanse psychologie. Op een congres hoorde ze Karen Hamaker-Zondag een lezing geven over projectiemechanismen. “Ik was helemaal gefascineerd – alles wat ze zei resoneerde met mij.”
“Kun je een aantal van die inzichten delen?” vraag ik, en Monique haalt een prachtige quote van Herman Finkers aan: “Het oog ziet niet wat op het netvlies valt en het oor hoort niet wat het trommelvlies doet trillen, maar wat in het hart ligt.”
“We zien de wereld niet zoals die is,” legt Monique uit. “We zien de wereld zoals wij zijn. En dat kan ook per moment verschillen.” Recent heeft ze zich ook verdiept in de polyvagaal theorie, die vanuit biologisch perspectief precies hetzelfde zegt: afhankelijk van je fysiologische toestand neem je de wereld heel anders waar.
Het Symbolisch Kijken
Monique vertelt over het symbolisch kijken uit de Jungiaanse psychologie. We staan samen voor een kunstwerk in mijn woonkamer – een hart waarvan een deel anatomisch correct in zwart-wit is weergegeven, en het andere deel bedekt met kleurrijke bloemen. Dit symbolische kijken, dat hebben we volgens Monique van nature. “Al die beelden. Het kan zijn dat het weggezakt is omdat we te veel zijn gaan denken vanuit het rationele en pragmatische.”
Balans: Ratio én Gevoel
Wat me opvalt aan Monique’s benadering is hoe ze pleit voor integratie in plaats van keuzes. “Er is niets mis met rationeel,” benadrukt ze. “Ik wil eigenlijk het ego rehabiliteren. Je hebt je rationaliteit ook nodig, maar als je alleen maar rationeel bent, is dat eenzijdig. Als je alleen maar van je gevoelswereld uitgaat, is dat ook eenzijdig.”
Elke eenzijdigheid leidt tot pathologie, legt ze uit. “Je kunt vanuit dieper liggende emoties waar je niet mee in verbinding bent meegenomen worden in een psychotisch stuk en je contact met de werkelijkheid verliezen. Maar als je alleen maar rationeel bezig bent, verlies je ook je contact met de werkelijkheid, omdat je de gevoelswerkelijkheid niet meeneemt.”
Als ik terugkijk op dit gesprek, hoop ik dat mijn luisteraars net zo geïnspireerd zijn als ik. Monique’s verhaal toont aan dat we veel groter zijn dan we denken, dat het leven ons de weg wijst als we durven te vertrouwen op de signalen die we krijgen.
Dit interview is onderdeel van mijn podcast Your Voice over persoonlijke ontwikkeling, hoogsensitiviteit en creativiteit. Te beluisteren op Spotify. Wil je meer inspirerende verhalen horen van coaches en hun transformatieve werk? Abonneer je dan op mijn podcast.
Met Com-Passie,
Chungmei
