De theaterzaal zat grotendeels vol met vrouwen van Aziatische komaf, maar ook een aantal vrouwen met een andere bi-culturele afkomst en een aantal mannen. De middag werd aaneengeregen met schitterende voordrachten, een panelgesprek, een thee demonstratie en een memorable borrel met heerlijke Aziatische snacks. Dankzij Onni kreeg het boek Modelverhalen een podium en dankzij het samengestelde programma door Liang, tevens samensteller van het boek Modelverhalen, was er veel stof om over na te praten.
Samen met een goede vriendin (al 27 jaar bevriend) genoten we van deze bijzondere middag in een intieme theaterzaal in Studio de Bakkerij. Vanuit een koud en regenachtig Rotterdam stapten we in een ruimte gevuld met warmte, knusheid en geklets. Als eerste werden we begroet door Liang. Vlak erna, wat een verrassing, vlogen ik en een goede vriendin uit mijn studententijd elkaar in de armen. Zij is een geadopteerde Koreaanse. De oprichtster van Onni is overigens ook een geadopteerde Koreaanse. Het doel van Onni is om vrouwen van Aziatische komaf een ruimte te bieden om elkaar te ontmoeten, de verdieping op te zoeken en elkaar te inspireren.
Onni is hiermee het perfecte platform om het boek Modelverhalen in de spotlight te zetten, en via de gedeelde verhalen met elkaar verder te praten en te onderzoeken waar we vandaan komen en hoe het ons heeft gevormd. Tot nu toe zijn er meerdere evenementen geweest in Nederland en België. Op zondag 3 november was mijn dochter (14 jaar) mee naar een Modelverhalen evenement in het Wereldmuseum in Leiden. Ze had ervan genoten. Dit keer was ze niet mee. Tijdens de voordrachten, boordevol poëzie, spoken word en persoonlijke verhalen, dacht ik aan haar. Dit had ze zeker ook leuk gevonden. Wat ik me in Leiden realiseerde, vond in Rotterdam wederom plaats: raken en geraakt worden en aanschouwen dat een creatief leven voor mensen met Aziatische roots ook tot de mogelijkheden behoort.
In de aderen van mijn generatie stroomt nog het bloed vanuit overlevingsdrang. Om een creatief leven te kunnen leiden, moet het fundament goed, veilig en stabiel zijn. Wij en onze voorouders hebben lang genoeg gevochten, de tijd is aangebroken om als Nederlandstalige met Aziatische roots het podium te betreden. Om onze stemmen te laten horen. Om de volgende generaties hierin mee te nemen. Wat een rijkdom om Liang in gesprek te zien met Renate Heru Utomo, Yeji Streppel en Emerald Liu. In dit panelgesprek werden vragen als ‘Ben ik Aziatisch genoeg om in dit boek te verschijnen?’, ‘Hoe is het eigenlijk voor de geadopteerde om niet in het land van herkomst op te groeien?’, ‘Wanneer voel ik me thuis?’ en ‘Wil ik voor een tijd terug naar mijn land van herkomst?’ besproken.
Op vrijdag 13 december vindt de officiële boeklancering plaats in Pakhuis de Zwijger. Yeaaah, mijn dochter gaat mee. Mijn nichtje en een tante sluiten ook aan. Ik kijk ernaar uit om deel te nemen aan het tweede panelgesprek. Het is spannend, op een andere manier dan ik gewend ben. Het ‘podium’ betreden doe ik al sinds 2009, vanuit mezelf, mijn ziel met de missie om hoogsensitiviteit onder de aandacht te brengen en hsp’ers te voorzien van informatie en begeleiding om te gaan staan voor wie ze zijn. Maar het podium betreden als Chungmei, deel uitmakend van de vierde generatie, van een Wenzhounese Chinese familie, is andere koek. Adem in, adem uit en geniet, mijn mantra.
Warme groet,
Chungmei